biliyor musun ? ölümün tek bir resmi ve aný vardýr hayallerinin yýkýldýðý yer cehennemdir bedenine
umutlarýmýn talan edildiði bu þehri adýmlýyorum gözlerin perde perde çökerken akþam gibi üzerime ki ben dudaklarýmý yine yanýk bir ezgide unuttum dilim zaten hep esirdi ayrýlýk kokan hazinli sözlere ve gece yorgun yýlgýn bir karanlýða býraktýkca kendini usulca ben üþürdüm yar bitmek bilmeyen hasretinin ataþlerinde
þimdi ayaklarýmýn altýndan kaçar gider bu koca þehir caddeler hasmým sokaklar kanlým gelir gözlerime ve ben içimde ki senlerimi yitiririm caresiz yokluðun katre katre düþtükce yüreðime
biliyorum ! kim vurduya gideceðim ansýzýn seni aradýðým sokaklar mezar olacak bedenime
oysa ki bilsen içim hasretinle ne kadarda dolu fýsýldadýðým kadar sesliyim kendi kendime ve ben hasretinle tükendikce böyle caresizce sende coðalýyorum sessizce
ve bütün duygularým afaroz edilmiþ gibi iç çekiþlerimden devdik cümlelerim daðýlýyor orta yerlere ki aniden suretin kayboldukca gözlerimin önünden ben bitiyorum kendi içimde
Hasan Ýpek yirmibeþ mart ikibin onbeþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
HASAN İPEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.