ve sana ! söyleyemediðim bütün sözler için özür dilerim cümlelerden...
þimdi ben... karanlýk ve soðuk koridorlarda kendimi arýyorum adýný gösteren tabelalarý izlerken umutlanýyorum kendi kendime ya bulursam seni öyle bir sarýlacýðým ki sana var gücümle
yok oluþlarýný büyütüyorum tek tek içimde tarifsiz bir sýzý çekerken beni kendi içine ve ellerinde ufaladýðýn umutlarýmý eþeledikce umutsuzluk batýyor yine yüreðime
oysa ki.. ne de çok tekerrürdüm yer bulmak için çabaladýðým o kalbinde ve susuyordum susmak... yüreðimin isyanýydý sen göremesen de
ve sustum iþte oysa ki ne çok sözler söyleyecektim yüzüne ve ne çok çala kalem þiirler yazacaktým gülüþüne
zaten hangi söze eðilsem þimdi bütün cümlelerin içleri boþaltýlmýþ tek tek ve hangi þiire yaslasam kendimi tanýmsýz kelimeler hicranýn beþiðinde
gel de gör þimdi yokluðun öyle bir baþka kanýyor ki azarlanmýþ çocuklar gibiyim kendi kendime ve devrik cümlelerden bir teselli arýyorum gözlerin düþtükce gözlerimin menziline
Hasan Ýpek yirmi dört þubat iki bin on beþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
HASAN İPEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.