// Kör etmiþ gözünü nefret büyüsü Tarife sýðmayan gayya kuyusu Kendine çekermiþ beni görünce Cümlen, hislerini ele verince O lahza yýkýldým noktadan önce //
Büyüsem de, malûm senden küçüðüm Yol yordam bilmeden çözülmez düðüm Öldüm, öleceðim kadar desem de Kalbime dokunan mavzer desem de Hiddetten bekleme yarar desem de Yetim aðýdýna döndü sözlerim Gamla yunulunca, puslu gözlerim
Hatýrla, eþikten döndüðüm günü Baþýma kaktýn ya her daim dünü Kaç defa durup da ardýma baktým Kirlenmiþ tek sayfa yoktu, apaktým Sanki kar üstünde, yalýn ayaktým Zorla sev demedim, demem de zaten Fakat onca insan varken, neden ben
Hani, kýrçýllý bir kazaðýn vardý Giyince, yüzünde güller açardý Bir anda ortadan yitti sayemde Desen de, ilk kayýp deðil âlemde Keyfini bölmeye yetti sayemde Halbuki yanýmda ol diye aldým Baþka bir deyiþle onu ben çaldým
Bu hâl ki canýma tak ettiðinde Yüreðim þefkati hak ettiðinde Belki de bir avuç yünde bulurum Olur ya huzuru ben de bulurum Diyerek yaþandý böyle bir durum Ne kadar kýzsan da þu anda bana Kendimi savunmak zor, anlasana
Onca yýl inada yenik düþmüþken Hazýmsýz cümleler bini aþmýþken Diyorsun, kendinden bezmiþ insanlýk Hayata bakýþýn bile karanlýk Bet beniz kalmamýþ bu nasýl kýlýk Mazlumu oynamak deðil maksadým Ýstersen vur beni, bitsin feryadým….
Mart/015/NÜS
Sosyal Medyada Paylaşın:
NÜS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.