Þimdi ölüyorum bir proleter gibi.
Otuz saniye veya daha kýsa bir zamanda.
Ýri postallarýn altýnda,
Küçük apoletler ezdi beni.
Bilgeliðim kýrýldý önce,
Sonra bileklerim.
Ýki gözü hala hayata dikili.
Ýyi halli bir Marksist gibi,
Meryem’in taksitli sancýlarýnda
Belini aðrýtan Ýsa gibi,
Ölüyorum,
Issýz bir o kadar da kalabalýk bir çarmýha baðýþlýyorum ellerimi.
Kanýyor avuçlarým,
Yüreðimde çivi izleri.
Yapraklar rüzgârla irkiliyor,
Baþý dönüyor ayrýlýklarýn.
Yýldýzlý bir gök taþýnýyor galaksimden,
Ölüm mangasýnýn Karþýsýna dikiyorum bedenimi,
Baþýma konan talih kuþu vuruluyor alnýndan.
Belki rasyonel görünmüyor ama,
Regl oluyor þehrin sokaklarý korkudan
Dönemli dönemsiz bir kanamadýr bu içtihatsýz.
Kediler gurur takýlýyor mart ayýný,
Boykot ediyor mahalle kasabýný,
Kelimelerin kifayetini kaybettiðini düþünerekten,
Ýhtiþamýnýn hattýný çizdiriyorum bir ressama,
Geçmiþ olsun dileklerinde bulunmayacak artýk eczacýlar,
Öpünce de geçmeyecek,
Daha bir zonklayacak,
Daha bir ölecek,
Acýlar.
npynst.