gör soluðumda tutunan geçmiþin suskunluðunu haykýran zamaný
gör ki o aný karaya boyandýðýnda tuvallerimiz özgürlüðe dokunan ellerin tükenmez gözleriyle sabahý aþk kokan kýyýlara mavisini verirdi deniz
nasýl anlatayým sana bir þehrin toptan çöküþünü soyunduðunda umutlarýný bir ýrmak kan yaðardý gözlerinden daðlar seni çaðýrýrdý karanfil kokulu düþlerine
bilemezsin sabaha koþan günün doru taylara özlemini daraðaçlarý ne kadar korkaktý gördüðünde mehtabýn devrim giyinik gençlerini
kötülükler dökülürken sözlerinden gecesi peçelidir gizini saklayan düþün her sabahýn öpüþünde karanlýðý yýkardý üzerinden ki sözlüðümde mavi gök mavi deniz güneþin uzayan saçlarýndan aydýnlýðý içeriz
iþte aþklarý ak aþklarý papatya aþklarý ak papatya açan insan sevdik hep kendimizden verdik
iki yakasý biraraya gelmeyen daðlarýn menekþe gözlerinde seviþtik
ve hep ve hep koca bir yürek üzre kendimizden eksildik...
6.3.2014 Mönchengladbach...
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinan toraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.