Gecenin kör karanlýðýnda
Bir demirci çekiciyle dövdü damarlarýmý,
Paletli tanklar çiðnedi etimi,
Mezarýmýn kumunda büyüttüm kan çiçeklerini,
Barbarlar dilimi kesti,
Tel örgülerin ardýna sürüldüm.
Tefle döndü etrafýmda ecinniler.
Hücrelerim þirk koþarken beynime,
Kendimi ayaklarýmdan astým çiçeklerin yapraðýna.
Daha ceninken,
Biliyordum üç kuruþun deðerini,
Açken ekmeðin,
Baðýrýrken suyun,
Nazýmýn hikmetini,
Biliyordum.
Ah Mayakovski
Çaðýr lili’yi sevsin bizi,
Fýrçalayalým gökyüzünün tavanýný,
Siyahta renklerden sayýlsýn, beyazda…
Ülkenin kültürünü s.iktiret.
Benimde þiirlerimden kimse anlamýyor.
Yaþamak yeni deðil oysa
Gel ceplerimize bulut dolduralým,
Sen çocukluðumun filmini yönet
…Ben çocukken de güzel ölürüm.
Gecenin kör karanlýðýnda
Uykum ecnebi bir kýzla kaçtý.
Hayatýmýn büyük bir kýsmýný,
Onuruma bekçilik,
Bir kýsmýný da ölerek geçirdim.
Cephede gelen ilk kurþunla vuruldum.
Bir damla kanýmý ziyan etmedim.
Bütün dillerde askerdim,
Senin dilinde sevgili,
Herkesin gözünde deliydim,
Senin gönlünde veli.
Muhabbetin civarýna yazdýrdým kendimi,
Herkes lal’dý.
Ben saðýr.
Haydi Mayakovski,
Sen baðýr.
Menziline ulaþýr belki sesin.
… Ben çocukken baðýramazdým.
Kurþunlar tünerdi tepemize…
pysnt.