Ve bir gece... Zifiri karanlýklardan, Birileri çýka geldi, Dikildiler baþ ucuma, O acýmasýz gözlere bakýp Ökseye tutulmuþ Kuþ gibi, Kala kaldým öylece..!
Kalk hadi... Gidiyoruz dediler, Biri arkamda,biri yanýmda, Biri ittirdi, Biri canýmý yaktý,saçlarýmý çekti. Ben yürürken, "Yürü hadi yürü.".. dediler. Yürüdük gittik... Gidiþ o gidiþ...! Ben,o günden beri, Kayýplardayým.
En son, Gecelerin karanlýðý kadar kara.. Onun gözlerine sinmiþtim, Sessizce..!
Ordada buldular beni, Yine çýkýp geldiler, O kötü adamlar...! Bu sefer acýdýlar, Hýrpalamadýlar..! Sadece.. Beni ordan alýp, Bir baþka karalara, Zindanlara....
Beni, Gecenin karanlýðýndaki, Çýðlýk çýðlýða.. Sevinen yarasalara, Terk ettiler..!
Ve.. Öylece býrakýp gittiler..!
Mahmut M. Özdemir 01.03.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Mücahit Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.