Gittiniz…
Yine kar yaðdý… Hatýrlayacaksýnýz biliyorum
hani ikinci kez zatürree olmuþtum seni hastaneye yetiþtireceðim diye
aslýna bakarsan ben hiç mi hiç hatýrlamak istemiyorum
çünkü seni kaybetmek korkusu, ellerini bir daha tutamamak
gözlerinden öpememek, kokunu içime çekememek korkusunu
hiç hatýrlamak Ýstemiyorum hiç…
“korkunun ecele faydasý yok” diyordunuz biliyorum
doðru söylüyordunuz ama ben korkuyordum iþte
þimdi de öyle gene korkuyorum hatta ýstýraplar içindeyim
üþüyorsun-üþüyorsunuz diye Isýtabilsem keþke sizi
ellerinizi avuçlarýma alabilsem, sarýlabilsem sýmsýký ikinize de
attýðýnýz her adýmda elimdeki hýrkalarýnýzý atabilsem omzunuza…
Gittiniz….
ne kadar güçlüydüm oysa siz varken
dünyaya meydan okuyordum
umurumda deðildi Kimin ne söylediði
akþam eve döndüðümde dopdoluydu, bir telaþ mutfaða koþar
senin en sevdiðin þeyleri hazýrlardým birkaç dakika içinde
annemle birlikte yolumu gözler belki de özlerdiniz kim bilir…
ben ikinizi de mutlu etmek için çýrpýnýr dururdum
Hatta iþ yerime yakýn marketlerden alýþ-veriþ yapýp eve taþýrken
Epeyce kas bile yapmýþtý kollarým…
gülümsediðini görür gibiyim
serçeler ne zamandan beri kas yapýyor diyorsun
serçe kadar canýn var, atma diyorsun
Ýnanmazsan inanma….
yine saçmaladým deðil mi, bakma sen söylediklerime
saçmalamak iyidir bazen
yani insanlarýn en doðru konuþtuklarý an
aslýnda saçmaladýklarý anlardýr…
ben nasýl mýyým…? idare ediyoruz iþte
bildiðinden farklý bir þey yok, emekli olmadým
çalýþýyorum hala, neden bu kadar uzattýn dersen
inan onu da bilmiyorum
çocuklarla birlikte yaþayýp gidiyoruz anlayacaðýn…
þikâyetlerimiz de oluyor elbet ara sýra
ben en çok sana ve anneme kýzýyorum
yarým býraktýnýz, yalnýz býraktýnýz diye
biliyorum olaðanüstülükler dýþýnda
bir gidenler bir de kalanlar olduðunu
biliyorum da ne bileyim
bazen katlanmak epey zor geliyor insana…
en çok neyi özledim biliyor musun?
sen daha baþlamadan tabaðýndan çorba aþýrmayý
benim görmediðimi sanýp, salatana tuz atmaya çalýþmaný
turþu kavanozuna hücuma geçtiðin o çocuksu hallerini özledim...
yine yaklaþtý gittiðiniz gün…
o zaman belki bu kadar güç bulamam kendimde
belki konuþamam, her þeyi anlatamam belki…
þimdi de farklý deðil ya…
kim tutuyor ellerinizden bilmiyorum yanaklarýnýzdan kim öpüyor
kim okþuyor saçlarýnýzý…
bizi, sensiz, bizi sizsiz býrakýp gittiniz ya….
baþýnýz göðe erdi mi…?
Hatice AK/25 Þubat 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.