Yýllar var ki dinmezken gönlümde ince sýzý,
Sükût mührünü vurdum dudaklarýma Roza.
Kaç güneþ batýrdým sor gözleri kan kýrmýzý!
Ýpek lifler yerine çelik telliyse koza;
Bir kelebek kanadý nasýl deðer ki toza?
Aratmazken yaftayý yasak ismin belgesi,
Ýlk hecede beliren bir niþancý gölgesi
Katý yayýný germiþ göðsüm hedef bölgesi,
Kurumuþ insafýyla geçip karþýmda durur,
Ýkinci ve son hece beni yeniden vurur!
Bu aþkýn sunaðýna uzatýrken canýmý,
Baykuþlar mesken tuttu mahzun gülistanýmý.
Yasak aþkýn alevi kaplarken sol yanýmý,
Sordum erenlerine tütsüsü neden kayýp?
Rüzgâr sildi dediler, kavlinizi yok sayýp!
Ayyuk’a çýkan sesim diyarýna vardý mý,
Fizan Çölü’ne düþen kimden alsýn yardýmý?
Lût Gölü’nün berisi, Kafdaðý’nýn ardý mý...
Yolum bittikçe baþlar anlaþýlan bu kesin,
Gizemi çözülmeden meçhuldeki adresin.
Öyle tedirginim ki: Kuru bir yaprak sesi,
Senden bihaber esen meltemin de nefesi,
Dudaklarýn deðilse peri kýzýn busesi,
Alýcý kuþlar gibi geçecek üzerimden;
Ürperti ve korkuyla sýçratarak yerimden.
Aþka tartý isteme yoktur bunun sarrafý,
Ummana imza atar tek damlanýn parafý,
Bir büyü ki tütsüsü sarmýþken her tarafý,
Zerre kadar direnmek sonsuz marifet ister;
Lokman ruhu koklayýp ayýk kalaný göster!...
Bir ürperti içimde kader benzerliðinde,
Eþi yitik angudun uyurgezerliðinde,
Vurulmaya mahkûmdur dilin ezberliðinde,
Kýrdýysa ayaðýný yelesi yel küheylan,
Avcýnýn sükûtuna boynu uzanan ceylan.
Gözlerimi kapatýp binbir çiçek türüne,
Yüzümü sana döndüm kör sürüne sürüne.
Belki asýr sýðdýrýp bir kelebek ömrüne;
Dirhem fýrsat bulsaydým daðlarý devirirdim,
Kulpu olsa zamaný tersine çevirirdim!
Sabýrsýz kelebeðin güle dudak deðmesi,
Sarý saçlý baþaðýn topraða baþ eðmesi,
Hele yanýk bülbülün hüzün yüklü naðmesi...
Hayalimde canlanan yazdan kesit bir resim,
Takvimlerin suçu ne kýþa döndüyse mevsim?
Elimi tutmamýþken þansýn týlsýmlý eli,
Ne kadar aðýr düþtü bir tebessüm bedeli.
Diyetini ödetir, ah Rumeli, Rumeli!
Ýflah olmaz anladým, yýllar geçse de neden
Ay ýþýðý altýnda peri kýzý seyreden!
Aþkýn buðusu Roza gülünden tütsülü ten
Bir hülya ki gönlümü yakýþý bile enfes.
Çeyrek asýr boyunca hâlâ gözümde tüten
Ölümsüz bir sevdayý gizledikçe bu kafes,
Ruhuma dar geliyor sensiz aldýðým nefes!
*****
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.