EFENDİM' E (SAV) NAĞME....

Ey iklimi Ziya ve Ey Ezeli Nur Efendim!

Kuru bir ot hükmünde olan
ve þu fakir tarafýndan
seni anlatmaya
hiçbir þeyin kadir olmadýðý ve olamadýðý,
en deðersiz sözlerimi,
senin namýný dile getirerek,
sözlerimi þereflendirmeyi
baþlara bir taç olarak sunuyorum.

Ýtilen, kakýlan,
ateþler içerisinde darmadaðýn tarumar olan gönlümü,
Babil kulesindeki asma bahçelerinin,
zümrüt yeþiline çalan, salkým salkým iþtahlarý açan,
hani Hz. Adem’ in ;
son nefesinde evlatlarýndan talep ettiði
cennet yemiþlerinin efendilerinden
inci inci dizili haldeki üzümleri andýran
o ismindeki heybet ve edepkar duruþ,
cezbediyor tüm insanlarý kendiliðinden.

Gaye-i hayali nur-u cemal-i Muhammedi olan
ve savaþ meydanýný teftiþ halinde
hain zýndýk tarafýndan kalleþçe arkadan hançerlenen
büyük veli padiþah Sultan Murad han Hazretlerinin ismiyle
ve kendi ismimi de onun adýnýn arkasýna
kuyruklu yýldýz gibi takarak,
ama sönmüþ toz bulutu galaksilerinin
yeniden bir þaha kalkma umuduyla sana seslenip
gýyaben huzurunda el pençe divan durarak
diyorum ki;

Bir kere daha,
evvelden kardan beyaz
nurani ýþýk yolcusu namýyla geldiðin gibi,
bir kez daha gel.
Geçmiþin karanlýk izlerini aydýnlýða çevir.
Þimdi gökler üryan,
nefisler; çakallarý andýran
fýrsat avcýsý seslerle bezeli halde.
Uðultularý vahþilikte sýnýr tanýmýyor.
Sensizlikten, yamyamlýk hali sardý
sanki küflü ve paslý pala ve hançerleriyle.
Ýnsanlýk topyekün sarhoþ,
sensizlikten kendinden geçmiþ
ve gözlerindeki fer; fecr’ e gebe.
Gel ki; geliþinle gebelikten kurtulsun millet.

Ses ver Ey Sevgili;
bir sesleniver de,
daðýn kör ve köhne yerinde gömülmüþ
þu Kýtmir’i yeniden kendine ram eyle.

Neyzen gibi gel de;
utansýn dünyanýn bütün müzisyenleri,
sadece sana odaklansýn
ve sesindeki o enfes ve huzur eleyen
ummanlar kadar geniþ dalgalarýnda
kendilerini kaybetsin.

O dýrahþan çehrende tebessüm eden halinle
ve edepkar vaziyetinle bir kez daha gel ki;
diri diri topraða gömülen
ve susuzluktan dudaklarý çatlamýþ
ve ruhlarý ölmeye ramak kalmýþ biz bende’lere
þifa oluver, oluver ki;
yaðmur, edebinden yerinden hareket edemesin
ve bütün gözyaþý hakkýný sana devretsin.

Ve ey sevgili;
sen gel ki, ben yeniden kalemimi alýp,
utanmadan, sýkýlmadan,
aþkýnla çýra gibi yanýp tutþmadan,
bir kez daha huzuruna
çýkma cesareti gösteriyorum ama
bakýþýnla bana nazar eyle
ve affýn ile þu Kýtmir’e ARAF meydanýnda,
sidretün münteha’da þefaatinin hak olduðu
o kýrýmýzý kaplý defterinde
benim de ismimi ne olur Allah aþkýna,
nur’dan kalemin ile kaydeyle.

Ey Sevgili; en derin hürmet ve sevgilerimle.

Sosyal Medyada Paylaşın: