’Baharý müjdeler gibi düþtü içime Kuruyan yüreðime can veren cemre...’
Üþüyor mudur bensiz Üþüyor mudur nedensiz ?
Gecenin yüzünü yýkarken yaðmurlar... Sýrýlsýklam ýslanýrken yalnýz baþýma... Þehir yýkýlýrken ardým sýra... Nefesini hissettiðim günden beri... Gözlerin benden uzakta , bu mu reva bana ?
Çareler ararken , Çocuk kalan yanýmý büyütüp Benimsin demek için maðrur bakýþlarým gözlerini arýyor Anlatamam ama özlüyorum...
Sahiplenemedin biliyorum... Korkularýnýn esiri ... Yokluðunun çýkmazý bu hayâl... Hayâl olmasa bu kadar güzel olur muydu masal?
Bin dert ve sadece bir devâ kâfiydi bana... Yeni güne uyanmak can yaksa da... Acýta acýta aldandýðým yanlarýmý sahipleniyorum umarsýzca...
Ölümsüz aþk buysa , Ölümlü olmayý istemem ki sende... Hadi kaç bu yürekten uzaklara... Ne kadar uzaktan bakarsan o kadar derinden kanýyor açtýðýn yara...
Kardelen gibi Güneþ’i gösterme yüreðime... Sen de öldürme beni içinde...
Yunus Özkan 15.02.2015 03:55 Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.