Hayatýn çýkmaz sokaklarýnda, acýyý adýmlayan yolcu.. Dünyanýn tozpembe olmadýðýný, ne zaman öðreneceksin? Gülün bile dikeni var.. Güzele ulaþmak için, acýya gark edeceksin
Ey yolcu.. Bu çýkmazda ilerlerken, daha neler neler göreceksin.. Þöyle kaldýr kafaný da, bak etrafýna; Tek dert seninki mi sanýrsýn? Baktýðýn yüzlerde, nice acýlar göreceksin...
Ve bu gördüklerin karþýsýnda, Kendi acýndan utanacak hale geleceksin.. Ey yolcu… Ey kendini ateþe vurmuþ adam; Çileni þerbet yapýp içmeyi bileceksin.. Bilmiyorsan, bunu öðreneceksin…
Ey yolcu… Ey acýyý þerbet bilen adam.. Eþsiz bir eserdir, hayat tablosu; Her bir çizgisinde, ayrý bir yaþamýn hikâyesini taþýr...
Ey yolcu… Ey acýya gark olmuþ adam.. Ýçerken kana kana, hayat pýnarýndan; Hüzünle bir olmayý bilecek, kederle özdeþleþeceksin.. Bilmezsen elemin nasýl bir nimet olduðunu; Yaðmur sonrasý çýkan gökkuþaðýný asla göremeyeceksin…
Ey yolcu… Ey derdin adam ettiði adam… Þimdi anladýn mý, hayat denen ikilem çýkmazýný? Sen yolcu olmasýný bilmezsen, Ne o tabloyu görebileceksin, ne ýþýk olacak etrafýnda; Ne de o eþsiz gökkuþaðý açacak semalarýnda...
Ey yolcu.. Ey sevda ateþinde kavrulan adam.. Hayat bir oyunsa, þimdi senin sýran!…
byHaktan Sosyal Medyada Paylaşın:
byHaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.