Es deli rüzgâr es, baðrýma baðrýma; Yârin hasreti kurþun sýkar can otaðýma, Es deli rüzgâr, es Allah aþkýna…
Özleminden; çatlamýþ yüreðimin dudaklarý, Hasretinden, kurumuþ gönlümün dili damaðý; Bulamadým bu amansýz derdime dermaný, Es deli rüzgâr, este serinlet yanan baðrýmý…
Yâr duymaz, feryad-ý figânýmý; Kime diyeyim beni eriten ahýmý? Çaldý benden, bugünümü yarýnýmý; Es deli rüzgâr, este dindir acýmý…
Kendime aðýr geliyorum artýk, Ýçimde yananýn elinde tarumar olmuþum; Ne sesim duyulur, ne de farkýndalar bu yok oluþun; Harabe bir yürek gizlidir ardýnda, bu dimdik duruþun! Ne ilk, ne de son olacak vuruluþum, Alnýma yazýlmýþ bir kere, yok kurtuluþum…
Ýnim inim inlemek; benim silinmez yazgým, Hiçbir zaman duyulmadý, feryadým; Bir ben bildim; bir de beni Yaradan’ým, Es deli rüzgâr, esintine karýþýp kaybolayým; Baðrýma baðrýma es rüzgâr, Este yok oluþuma sert bir imza çakayým…
byHaktan
Sosyal Medyada Paylaşın:
byHaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.