günleri hiçbir þey kadar sözlere emanet ettim
yeminle
demetleri kesiliyor suyla çalkalanan nilüferlerin
ve her þey henüz
nehirlerin gece vakti
tenhaya çekiliyor masumiyet
suyun göðsüne yaslanýyor karaltý
bir rüya çarpar gibi
en imkansýza yetiþiyor çýðlýklar
akýyor tedbirsiz
yaprak kýmýltýlarý
gerçeklik son söz gibi
ýslak ilgilerin odaðýnda
sabýrlar dokunuyor
kalp duvarlarýna
eskinin duru sularý
aydýnlatýyor ay büyülerini
ve
el açýyor sýrýlsýklam büzülen dualar
sen ey
kime sarýlacaksan
söyle.
demeni istiyorum
nehirlerden iç denizlere akan kaybolmuþ ruhlar nerde
….