zemheriyi içmiþ yasak çocuklar gibi
uçurum uçurum sen kokan boþluklar var içimde
olan akþam
Akdeniz yoruluyor gözlerimde
sað yanýmda Hýdýrlýk kulesi
sol yanýmda o meþhur çitlembik
ayyaþlýða öykünüyor yüreðim
yarým býrakýlmýþ kitaplar gibi üþümekteyim
baþýmý yaslayýp Bey Daðlarýna
maddenin üç halinde
nefesimi býrakmak istiyorum Akdeniz’e
sonra da
içimdeki kuþlarýn göç yollarýna tutunup
göç vermiþ yollarda unutulmuþ
umut türküleriyle gitmek istiyorum þafaklara
ey þehir
psikolojik sýnýrý aþýyorum
eceline susuyor kelimelerim
müebbet giyiyor alfabemdeki tüm harfler
bense ezik bir yaranýn sýzýsýndan öpüyorum
göksüme saplanmýþ bir aðrý gibi
sevmek yorgun düþerken kalbimde
bana sustuðun yerden
sokaklarýna omuzlarýmý býrakýyorum kahýr dolusu
Þubat/2015
Sýtký Özkaya