İyi ki, sevmişim seni.

umutsuz bir aþkýn yýkýntýlarý deste deste,
yorgun kalbimin baþ köþelerinde.
düþlerimde kâbuslar,
veda ettiðin anlar rüyalarýmýn süsü.
henüz doðmadan yeni bir gün,
akþamý bekleyen buðulu gözlerde hüzün.
sen yoktun,
yokluðunun bitip tükenmek bilmeyen iþkencelerinde,
inan ki aþkým,
ben de yoktum.

yýllar sonrasýydý.
yürüdüm ýslanarak,
yürüdüm yaðmura aþkýmý anlatarak.
düþmekte incecikten damlalar,
tarifsiz desenler içinde deniz.
inleyen,
aðlayan,
öfkelenen dalgalar.

ya yüreðim?
tütmekte olan bir volkan gibi alevlenip duruyor.
sensizlik,
sessizlik,
çaresizlik.
duygularýmý saran paslanmýþ birer halkalardý.
nemli gözlerim kararmýþ ufuklarda.
aðýr aðýr geçiyor bulutlar arasýndan,
senli benli anýlar.
sanýrdým ilaç olacak,
senden ayrý,
sensiz geçtikçe yýllar.
daha bir aydýnlýk,
daha dün gibiydi elini tuttuðum anlar.
hele:
o son bakýþýn yok mu?
saplý durur kalbimde çelikten bir ok gibi.

iyi ki sevmiþim,
ne çok sevmiþim seni.
böylesi bir aþký yaþamak doyumsuz bir haz,
böylesi bir aþk için ölüm bile az.


Mehmet Macit
10.11.2014
Samsun

Sosyal Medyada Paylaşın: