Yaşamın kıyısında

‘’dalýndan düþen kuru bir yaprak gibi,
savrulmakta bedenler yaþamýn kýyýsýna.
yalan olunca sevgiler,
yarým kalýnca aþklar,
gelmeyince yarýnlar…
kayýp giden ben miydim hayatýn akýþýnda,
hayat mýydý kayýp giden avuçlarýmýn arasýndan.’’

yaþamak mýydý adý?
anlamsýz bir hayatýn çarklarýnda yoðrulmak.
yaþamak mýydý adý?
aþka esir duygularla derinden nefes almak.
görüntüye yansýyan þekli bozuk kareler,
kör,
saðýr,
ruhsuz bir bedenin isyankar çýðlýklarýydý.
yorgun düþmüþtü gönül iniþi olmayan çýkýþlarda.
bitmeliydi artýk bu anlamsýz yolculuk.
tükenmiþ umutlarýn aðýrlýðý altýnda ezilmek,
parçalara ayrýlmak,
savrulmak istiyordu gök kubbenin her yanýna.

unutmak,
imkânsýzý baþarmak gibiydi.
unutmak,
yakalamak gibiydi doyumsuz hazzý.
unutmak,
sonsuzluk aleminin kapýlarýný açmaktý.
seyrederken gece karanlýðýnda gökyüzünü,
görür gibiydi semada yüreðindeki resmi.
hissetti yeniden ruhunu saran aþký,
koptu yuvasýndan birkaç damla gözyaþý,
süzüldü gitti suya düþen yapraklar gibi düþler denizine.
derin bir hüzün dalgasý gözlerinde,
titredi üþür gibi.
belli belirsiz bir kaç kelime kurumuþ dudaklarýnda;
‘’dar gelir bana sensiz bir dünya.’’

dalýndan düþüyordu bir yaprak,
veda bile etmeden.

Mehmet Macit
31.01.2015
Ýzmir

Sosyal Medyada Paylaşın: