Mekânsız Göçmen Kuşlar

istanbul’dayým,
yeþilköy’de,
kuþlarýn limanýnda!
günlerce izledim gürültü dolu uçuþlarý,
göçmen kuþlarý.
süzülürler peþ peþe,
göle inen kuðular gibi.
biri inmekte yere,
diðeri yükselmekte göðe.
tek tek gelip hýzla iner,
mekânsýz göçmen kuþlar.
uzaktan görünürler beyaza yakýn.
desenleri var mavi,
kýrmýzý renkli,
kimileri benekli.
nice canlarý alýr uçar gider umutlara.
arkada kalýr birileri,
belki de sevdikleri.
bekli de hasretle bekleyen vardýr,
son limandýr indikleri.
gözüme toz kaçtý sandým,
yanýlmýþým.
burun kemiðim sýzlýyor,
özlem dolu hislerim mi depreþti?
Islandý yanaklarým.
ah þu gözyaþlarý,
ele verir nice saklý sýrlarým.

el sallasam görürler mi?
ýslýk çalsam duyarlar mý?
içimde büyük hasret,
kuþlarla sarmaþ dolaþ bir kez buluta varsam,
uzaklara savrulsam.
rahmet olup yaðsam yere,
sevgilinin diyarýnda.
kanatlarým kýrýktý,
kuþlarla uçamazdým.
uçsam bile bulamazdým,
son limanda bir bekleyen.
burada kaldým günlerce,
kuþlarý izledim gönlümce.
hayaller kurdum düþlerimde,
ne fayda!
dingin bakýþlarda saklanmýyor gerçekler.
ben sensiz,
kuþlar bensiz,
küçüldükçe küçülür hýzla yükselen kuþlar.
derinlerden bir sýzý,
benim gönlümde baþlar.

kimseler anlamadý uzaklara bakýþým,
yalnýzlýðýn baðrýnda aðýtlarý yakýþým.

Mehmet Macit
Ýstanbul
29.06.2009


Bir dokun bin ah sevdam, huþu ile yüzdüðüm
Ýstanbul’um þahittin, özünü yakmadýk mý?
Nazlarýna naz katýp, közündü göz süzdüðüm
Hasret bardak suyundu, deryana akmadýk mý?....Gülsen Tunçkal


her zerrenin izinde yüreðimden iz bulur,
her sese her nefese sevdan mührünü vurur,
kuþlara kanat olur,dalgalara vururum,
ne uslanýr yüreðim ,ne de ben durulurum.
baþým boynum üstünde görünürken zahirde,
ben her kuþun kanadýnda bin defa vurulurum.
Nermin Akkan
Sosyal Medyada Paylaşın: