Gün, karanlığa dalarken…
aydýnlýk her gün karanlýða koþarken,
senli umutlarým da karanlýklara dalýyor,
geçen zaman içinde.
yüreðimin derinliklerinde yanan ateþin,
küllenir oldu.
kalbime resimlenmiþ o güzel yüzün,
duyduðum her an içimi titreten sesin,
sisler içinde kalan tarifsiz þekiller gibi.
unutmak…
bu duygu yok mu?
kanatýr yüreðimi hissettiðim her an.
unutmak…
imkansýz biliyorsun.
lakin,
sensizliðin yarasý derin.
zaman,
yorgun duygularý örtüyor insafsýzca.
umut dolu bekledim,
yýllar yýlý.
gördüðüm her güzellikte seni andým,
seni gördüm.
yoksun artýk gördüðüm güzelliklerde.
güzellikler mi soldu?
yoksa,
senli duygular mý,
anlayamadým.
biliyor musun aþkým?
bazen ruhumda canlanýr senli hatýralar.
dalarým yalnýzlýða.
andýkça adýný hüzünlenir duygular.
ki ölümsüz bir aþkýn yarasý vardýr,
ruhumun silik köþelerinde.
ama,
istemeden ve hýzla geçiyor zaman.
umudun tükendiði anlar yok mu?
siyah bir örtü gibi sarýyor umutlarý.
her gece uyumadan seni anardým.
‘’Seni anmadan uyuduðum an, öldüðüm andýr’’ derdim.
ben ölemedim aþkým,
ama seni anmadan uyumayý baþardým.
uykuya dalýyorum þimdilerde.
hayallerde yoksun,
düþlerde silik izler.
neden?
neden diye soruyorum kendime.
iþte o an,
ince bir sýzý doluyor duygularýma.
nemlenmiþ gözlerimde buruk bir elem.
hayata küsüyor,
kadere aðlýyorum.
zamanýn getirdiði karanlýk örtü yok mu?
saklýyor seni uykularýmdan.
gün karanlýða dalýyor…
saklanacak nice sýrlar ve gerçekler.
zamanýn sakladýðý sen gibi.
saklanma anýlara aþkým,
her an aklýmda kal.
bitmesin umutlar,
ölüm karanlýðý gelene kadar…
Mehmet Macit
05.11.2012
duygu yüklü yürek emir buyurmuþ
usta kalem ise coþmuþta coþmuþ
hayeller geçmiþe bir yelken açmýþ
kutlarým be usta çok güzel olmuþ
Cevdet Altay
---------------...umutlarýn önce biterse eðer ölümden
ne farkýn kalýr yaþayan bir ölüden... ,,,,,,,,
denizin dünyasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.