Dizlerimde ki yaranýn kabuðu deðil bu ! Çocuk deðilim. Çoktan vazgeçtim. Artýk anlamsýz gülmüyorum. Büyüdüm ! Kahrediyorum geceye ait bütün sýcaklýðý. Ýnsanlardan uzaðým. Yaðmurdan saklanmýyorum artýk. Karanlýktan korkmuyorum, Yokluðuna sarýlýyorum, geçiyor. Ve yokluðun en tatlý kefen. Ölüm ilk defa bu kadar ölünesi. Ýntihar ilk defa bu kadar çekici. Damarlarýmda ki kan ilk defa bu kadar fazla! Ýlk defa Azrail’i seviyorum. Bu gece ilk defa kanýyorum. Yarýn kar yaðacak, Ve damarlarýmdan boþalan kan, hücreleri Beyaz kar birikintilerine renk katacak.
Adil Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adil Karaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.