içimde eriyip yiten bir þeyler var senle birlikte can çýkar gibi boðazýmdan acýtarak bitiyorsun tüketip bahar soluklarýmý yazlarý mavileri ile alýp sürükleyerek güneþin göðsünden kopararak gidiyorsun
ardýnda yemyeþil bir aðaç birden dökmüþ yapraðýný nisan iken kasýma çevrilmiþ mevsim daha sallanýyorum sanýrken çocuk salýncaðýnda daðlarý aþarken bulmuþum kendimi sensiz, tek baþýma görmüyorsun
bilmiyordum yollarýn bu denli ýssýz bu denli karanlýk olduðunu gözlerimde kalacak sanýyordum bakýþlarýn öyle yaramaz çocuklar gibi kýpýr kýpýr yerinde dur/a/mayacaktýn her merhabada yere düþmeyecekti gülüþün
yüreðimin içinde diyecektin aþk var þu ayaðýmýzla dokunduðumuz taþ deðin gerçek bir çiçeðin açýþý, suyun akýþý gibi öyle olaðan, olgunlaþýr kalbimizde, sonra büyür insanadýr filizlenmesi, çoðalmasý, uzanmasý ferhad’týr daðý delen aþk yol deniz ýrmak gök yanaðýnda derinleþen çizgidir elimle dokunduðum
gidiyorsun birden tersine akýyor, bulanýyor sular siyaha dönüþüyor güneþ günler kaybediyor sensiz sihrini görüyorum mavinin üstünde benek var kurtçuklar sarmýþ yemyeþil aðacý bir çýkýþ yolu kalmamýþ iki dað arasýnda gürzünü fýrlatmýþ ferhad!
don tutmuþ sensiz yaz!..
Þiirimi güne deðer gören seçici kurula çok teþekkürler..
05. 02. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.