þubattýr ve kar yaðabilir sen sakýn susma aydýnlýðým senin olsun senin olsun beyazlýðým da yeniden konuþmayý öðret yeter ki akreplerden söz et mesela maðara kapýsýndan örümcek aðýndan vahiyden gülden böcekten gözlerinle aban ruhuma ne edeyim lamý cimi sen elifi anlat bana cennetle tehdit et cehhennemle müjdele ama susma...
daðlarý nehirleri ve çakýl taþlarýný sýrtla ellerimin avuçlarý da senin olsun bana bencilliðini dayat uzak daðlarda açarken ölüm çiçekleri sen susma ýslana dursun kasýmpatý dereye eðiledursun zaman ama sen susma çýnlasýn dursun kuyularda kurt ulumalarý sular karanlýklara boþaldýkça..
ruhum gölge çiçeðinin soluþu sanki eprimiþ yapraklar gibi saklanýyorum varsýn cemre de düþsün ama sen susma utanýyorum sessziliðine boðulduðum ölümlerden gazzeli amedli çocuk cesetlerinden kuduse yöenlsin atlarýn eþkin þarkýsý ateþlere gülümserken gemiler sen susma utanýyorum cebeli tarýk’tan..
çölün ýþýldayan yanlarýnda sarýklarý rüzgarla savrulan adamlar kederli kirpikleriyle örterler dünyayý sakallarý hýþýmla uzar tarihin asrý saadetine duruþlarý mahzun ve maðrur bir rüzgar esse -sen yine de susma- ve daðýlsa üzerimdeki bu ölü topraðý belki çakmak çakmak gözleri okunur uzaktan bir yesrib gülümser bir endülüs iþmar eder ve uzatýr ellerini sen susma yoksa bu ýssýzlýk hepimizin mezarý olur alýr bizi bilinmez acýlara götürür...
küt diye bitebilir þiir ama susma...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.