Nefes alamaz oldum.. Esiri oldum yokluðunun, Sensizlik nasýl bir þeydi sevgili? Yenilir yutulur gibi deðil.. Gökyüzüne baðýþladým gözlerimi, Susuz kalmýþ topraklara can olsun istedim.. Nasýlsa dinmiyor yaþý; Yaðmurlara karýþýp giderim…
Sen yeni baþlangýçlara gebe, Ben yokluða teslimim.. Yokluðunun ayak izleri asýlý yüreðimde; (G)Etme!...
Yalnýzlýktan þikâyetçi deðilim, Tek derdim yokluðun.. Nasýlsa solup gidecek hayatým, Ýsteðim, solabilsem gözlerinde.. An kadar yakýnken ölüme; (G)Etme!...
Özüm varlýðýmdan þikâyetçi, Bir kapansa varlýðýmýn gözleri; Sus’lardan öteyi yaþýyorum sevgili.. Kim çaldý dilimdeki sözleri? Onca sözcük arasýnda, Satýrlara düþemiyorum.. Yazamýyorum yokluðunu; Bu çýkmazý anlatamýyorum.. Sus’larý sil dilimden, Beni bana býrakma; Azrail’in nefesi ensemde, Solmaya yüz tuttum; (G)Etme!...
Razýydým her þeyine, Öl desen ölürdüm; Gözümü kýrpmazdým bile.. Ben beni anlattým da, Sen görmedin bile; Yaþamak deðil bu yaptýðým, Can çekiþiyorum göz göre göre; (G)Etme!...
Kahrý þerbet yapýþým ilk deðil, Yokluðu tadýþým son deðil; Yaþatmayacaksan öldür be güzelim! (G)Etme!...
Dayanacak takatim kalmadý hasretine, Yokluðun mil diye çekildi gözlerime; Kulak ver yürek sesime, Yaþamak sen demek! Sensizlik eþittir ölüme; (G)Etme!...
byHaktan Sosyal Medyada Paylaşın:
byHaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.