Bu sabah yalnýz uyandým, Dudaklarýn yanaklarýmý sarmamýþtý. Nefesin boynumu gýdýklamýyordu. Ýki yumurta kýrdým, Daha doðrusu kýrmaya çalýþtým. Kýrýlan kabuklar sol yanýma saplandý. Bütün günüm sensiz geçti Gece oldu sonra, Sonra bulutlar gözlerime çarptý. Islanmaya baþladým. Uyumaya çalýþtým. Yastýða sarýldým. Rüyama girmek gibi bir adet edindin bu gece. Mutlu da oluyordum. En az rüyalar kadar. Sýk ve kývýrcýk saçlarýný daðýtýyordun göðüsüme. Kalp atýþlarým eþlik ediyordu bu sessizliðe. Sonra saçlarýn arasýnda kayboldu parmaklarým. Tanrý’m dedim. Bu saçlar benim için yaratýlmýþ.
Adil Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adil Karaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.