Sen öldüremeden kendini, öldürecekler seni. Üzerine toprak örtecekler, gökyüzünü göremeyeceksin. Ben öldüm. Cehennemin penceresinden mezarýmda aðlayan insanlar gördüm. Tanrý merhametli mi? Tabiki. Avuçlarým yanýyor yalvarmadýðým için. Onu sevdiðimi biliyor. Ceza deðil kemiklerimi kavuran bu cehennem ateþi. Yalnýzca sýnav. Ona karþý iþlediðim günahlarýn bedeli. Biliyorum ki Tanrý beni ne kadar cezalandýrýrsa, o kadar çok seviyor. Cennetin bozkýrlarýndan yükselen kahkalar duydum. Üzülmelisin insan, yaþadýðýn zevkler ödül mü sence? Gömüldüðün altýn kafeste acýdan yoksun ruhun. Sýcaklýðýný hissetmediðin cehennemden korktun. Ben, cehennemde yanýcak olsamda seviyorum Tanrýyý. Biliyorum ki o merhametlidir. En sevdiði kullarýný cennete göndermeden önce, cehennemle ödüllendirir.
Burhan Karaca 21.01.2015 21.40
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.