Iraz’ým; Sarmaþýk tohumlarý ekercesine, Yokluðunu yüreðime sardýn.. Her gece sensizliðe soyunup; Her sabah hüzne uyandým…
Iraz’ým; Bir türlü dinmedi yüreðimdeki yangýn! Sönmek bilmeyen bir ateþin ortasýnda kala kaldým.. Kurtulmak için çýrpýndýkça, Daha da arttý alazý bu yangýnýn.. Duymadýn feryadýmý, Yarama merhem olmadýn…
Iraz’ým; Yokluðu alnýma yazýlan kadýn!
Yüreðimin bam telini koparýrken kahrýn, Sen kendi hikâyeni yazmaktaydýn.. Ne beni dinledin, Ne de feryadýma kulak astýn.. Tek yaptýðýn çekip gitmekti, En iyi bildiðinde buydu; Beni sensizliðe mahkum ettin Iraz’ým!...
Ah Iraz’ým; Hüznü yüreðime vurulan kadýn!
Sensizliðin elinde; can çekiþiyor varlýðým.. Yaþamakla ölmek arasýnda bir yerdeyim; Ha kapandý, ha kapanacak gözlerim.. Gelmeyecek misin? Gelmeyeceksen, sen olmayacaksan; Ne anlamý var, aldýðým nefesin?..
Iraz’ým; Kör kütük Aþýk olduðum kadýn!
Beni hiç anlamadýn, Belki de ben; kendimi anlatmayý baþaramadým.. Bir anlasaydýn, Bir görseydin; sana nasýl yandým.. Ah yüreðimi daðlayaným, Yokluðunun zehrini; Þerbet dedim de yudumladým…
Ah Iraz’ým; Sesimi duymayan kadýn!
Varlýðýma hüküm yazýldýn, Senden öncem yoktu; Sonram da olmayacak sevdalým.. Keþke görebilseydin bunu, Senden sonra bir ben kalmayacaðýný; Keþke anlayabilseydin!...
Iraz’ým; Yüreðime kurþun sýkan kadýn! Soluðu kesilmeden varlýðýmýn, Bir nefeslik; gözlerime bakar mýsýn? Bana hayat vermiþti ya bakýþlarýn; Bir nefeslik bak gözlerime, Baþladýðý yerde son bulsun hayatým…
Iraz’ým; Yere göðe sýðdýramadýðým kadýn!
Ben, ömrümü sana adadým; Sen ise yokluðunu kucaklattýn.. Yüreðinde küçücük bir yere razýydým; Bir yudum sen; yetecekti can’ýma, Çok gördün seni bana!..
Ah Iraz’ým; Beni diri diri mezara koyan kadýn!
byHaktan Sosyal Medyada Paylaşın:
byHaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.