EN UZUN TULUAT

...

Yüzüm ýslak bin karýnca ini
gelme aklýma kutsal rahledeyim ve hamdolsun akþam
ateþ ve baruttan azade yedi maðra beynimde
arz edip silahýmý teslim edecektim ki tanrýlara
kurgulanmýþ ölüm en uzun tuluat’tý oysa bilmedim
gözlerine perde inmiþ insanlarýn göremediði o grift sahne
tamý tamýna gölgelere gerçeklik verdiðim cam duvarlardan bakarken
bir þehrin krokisini ezberledi sokaklarýn kötü çocuklarý


Silinmez içimde en son çürüyen aðrý
Kararsýz duran heykelime
konan þerh
ölü bir flozofa atfen
komþu oldu Ramses’e


Artýk ne halta yarar ki tarih
her pencere de çýplak
kral


Gece gökyüzünde Büyük Ýskenderle konuþuyorum
Küçük adamlarýn buruþan yüzündeki çöplükten türeyen
Sana insan olalým yer küre - gülme
sanýkken vicdanýna tecavüzden
öpsemde mavinde her sabah
Aðzýmýn kenarý okyanus lekesi


Uðursuz çamur çocuklarýmýyýz spermlerin
Dünya kimin -orospusu
ya bu yaðmur, rüzgar, toprak, küf
neden yaþam kendini inkar ediyor
Üç kuruþa insan ederi, zannýmca
hayatý recm ediyor


Acýtmýyor artýk hiç bir yara
deþifre edilmiþ kan da
bulunan negatif im
her
Hücre
okaliptüsün
kalbinden sorumlu


Ve hiçbir canlýnýn kalbi sonsuz atmazken. Sadece adamýn kalbi ayný ateþle mi sýnandý. Suyun kalbine- sýðýnan o masalda ki o dað bir gün eriyecek lavlardan güller açtýrmak için her ne kadar sevdiysem eksilmeden eskimeden ve baþka bir yerde liflere yazýlan tüm þiirler silinse de…
bir ölümü yaþatacak kadar dünya bize aþýk...





CC_

KÖLN

Sosyal Medyada Paylaşın: