Geldim henüz Akþamdý sizin orda pencerenizde þavkýný unutmuþtu ay ve ibriþimden gölgelerdi elleri solmuþ kuþlarýn mazereti okunmuþtur dedi, iç yüzünüzdeki dip notlarýnýz sanýrým beyazdý kalbinizdeki kentin alfabsi
Hiç unutmam üç þeyi seni sakladýðým kutsal mahlayý tutsaklýðýna vurulan tortu manayý ve suretine sýratý kuran aynayý
Alýþkanlýgýndandýr her ölüþün topraðýna sýzan et obur bitkisel em besill aðzý henüz küf kokan çok ölümcül gen etiðindendir ruhunu öldüren zangoç
Ben dedim ki herksin yerine en az bir kere kendimi soðuk bir magmada yakarak külünüze muzdarip arýnýrým ganj da
Sesimin tunelinde siyah ýþýklarla geçmelisin tekilliðe geçerken þiirlerin çoðul uðultusu ikiye bölmelisin içindeki bütün yalnýzlýklarý bir aðaç gibi tek ve hür * ve bir aþk gibi soyluyken yenilgi...
Henüz ölmedim eriyen gökyüzü maztek zamanýnýn son sevdasýdýr Daha güzel günler için lal vakti aç gözlerini
sen sus ben anlarým...
CC_
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cumali Çorbacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.