GÜL SUSKUNU

Kuþlar alýp götürmüþ buradan sesini
Yok artýk akþama uzayan akbulutun gölgesi
Masamda bir dilencinin eliydi sanki
Yurduna öksüz bir yaprak
Direnip duruyor, soldurmamak adýna yeþilini.

Oysa bu güz dingini köþe,
Yarasýnda yalnýzlýk yamalarýyla
Her akþamüzeri senin hediyendi bana
Ýçine düþtüðüm dumaný savruk zaman
Hazýrlar koyar önüme acýsýný
Ýçimin yalnýz þehrinde gölgen yürür durmadan.

Çýkar giderim bir gün
Susayan bir denize pýnar olmaya
Kapýlarýnda gecenin biriktiði çýkmazlarla
Gölgesinde ayrýlýk rengi bir þehir tutar elimi
Hasretine konuk olduðum bu yaralý sevda
Son dizesi kayýp bir þiirdir belki.

Senin hüznüme dokunan sensizliðin
Yoksul bir düþün izinde yol almak sanki sana
Bu kervanla, menzili kayýp yollarda
Perdeleri senin sokaðýna açýlan bir pencereyim þimdi
Ne zaman bir kuþun çýðlýðý dokunsa cama
Adresi gül suskunu bir sancý, sol yanýmda.

Latif KÖYBAÞ





Sosyal Medyada Paylaşın: