HİÇ

yorulmuþuz býkmýþýz hayattan aðlamakdan da gülmekden de býkmýþýz
þimdi bir ben var bu dört duvar arasýnda kör saðýr dilsiz...
hissiz

olmazlarý olduramam ben yapamam bunuuu yaparým dediðime bakma
kýrýldý umutlarým yüzümü oksayan güneþin kanadý kýrýldý
örselenmiþ bir güldüm dalda..
kýrýldýðým yerden koptum...
þimdi üzerimde çið taneleri
þimdi üzerimde kara bulutlar...
bir çýðlýk böler uykularý yaþananlar rüyadýr hatýrla...

olmazlarý olduramam...
yalandan cümleler kuramam bilirsin..
bu beden aðýr... bu beden hissiz... taþýdýðý gögüs kafesine dar bu beden...
çýðlýklarýmda hýçkýrýçlarda boðuldu
sus konuþmaa yorulduk býktýk....
oysa anlatýklarým anlatýlanlar deðerliydi zamanda
deðeri olmadýðýnda yakýp yýkacaðýmý kýracaðýmý bil istedim ...

ve evet ben olmazlarý olduramam artýk
böyle hoyrat sevdalara eðemem baþýmý..
oysa ben her zaman kýrýlgandým...
bildikleri halde incitmekden korkmadýlar korkamadýn...
hadi bütün herþeyi sana yüklemekden vazgeçtim diyelim...
ee yorulmadýk mý býkmadýk mý ?

Sosyal Medyada Paylaşın: