bir yol çizdim þimdilerde sessiz yarýnlara uzanan... gönlüme bir köprü kurdum kendiyle barýþýk yaþayan... ama olmazdý sessiz gidiþler.... nerde kaldý baðýra çaðýra tükeniþler... aslýnda tükettik yaþamayý.. aucumuza konan kalpleri küçümsedik... geleceðe bakamadýk doya doya endiþeyle yürüdük yaþayamadýk þimdiyi... ama kararlar aldýk... sýrt sýrta veremedikki...
dayandým kendime yine ben kalktým... tükendim durdum.. ama yorulmadým.. pes etmedim.. ettirmedim.. yaþamayý sevdiðim kadar sevdirdim...yüzümdeki hüznün sizinle bir alakasý yok olmadý da... ben hep böyleydim... bakýþlarým düþüncelerim masum ama o kadar kirli gerçekler... herkesin doðrusu kendineydi... bilemedik.... eleþtirdik.. yýrttýk hýrpaladýk aþkla yazýlmýþ sözleri... ama unuttuk da gerçekleri... hissetmeden dokunmazdý sözler...