....
Ben sana hep üþüyordum, çünkü kýþtým.. Nakýþtým, bakýþtým.. Ýnkar etmiyorum da bunu.. Seni sevmek gibi büyük iþlere kalkýþtým.. Ve lütfen inkar etme; Sana en çok ben yakýþtým..
Özdemir Asaf
bütün duygularýn kalemle kaðýtla birleþtiði noktada içten içe yalnýzýz demektir. konuþmak isteyipde anlatamamak iþte bu noktada can sýkýcý halde... sonbahar.. kasým.. ne çabuk geçiyor zaman.. kilometre sayacý sürekli iþlemekte ..
ne kadar acele edersem bir o kadar geç kalýorum yaþantýlara... sölemek istediðim onlarca binlerce kelime varken dudaklarýmdan sadece isminin dökülüyor olmasý ne garip... herþeyi boþvermiþliðe vurup iki de biz gülelim deyip hayata bi sandalye çekip oturtuyorz baþ köþeye...
yaþamak ve yaþam ikisi farklý kimlik oldu bende... bardaða suyu doldurup boþaltýyorum gibi.. dolu kýsým yk oluor.. bazense öyle bir kalabalýk yalnýzlýk çekiorum ki... keþke diyorum... sonrasýnda da boþver...
adýný yazýorum boþ sayfalara sonrada kimse duymasýn die siliorum.. yazýlar yazýlanlar ses olup sana yetiþecekmiþ gibi...
aslýnda ben senin gibi aþký seviyorum... mücadeliyi.. zoru... imkansýzý... mesela yerden duran bir taþa aþýk oluorum.. biliorum ki hissiz biliorum ki sevmez beni dilesede istesede sevemez... iþte öylee...
yaþamak gelior sýmsýký tutunup hadi be ayþe diyesim gelior... sonra gene boþvermiþlik... aslýndaa bir korku var bu sessizlik içinde... çoðalýp üzerime gelen bir korku... kmi zaman bir aðrý hissediorum bütün tenimde... üsüyorum sonra... midemde bir yanma ve gözlerimden delice anlamýný bilmediðim gözyaþý... ,
ben sana üþüyorum... anlamsýzca ilerleyen zaman diliminde.. ben sana her geçen saniyede geç kalýorum... bir boþvermiþlk ikimizdede...
þimdi bu yazdýklarýmý baþtan okuyacakmýyým hayýr... seni yazdýðým sayfalar gibi silip baþtan baþlayacaðým ama yine sana... ben neden durup durup seni seviyorum... neden bunu kendime ve sana yapýorum...
aslýnda aþk da bi neden yokmuþ... sevebilirim baþka birini yakýn hissedebilirim kendime... ama benim kalbimm hiçç seni gördüðü zamanki gibi çarpmýor ki... ama ben söyleyebilirim bütün bunlarý sana... ama dinlemezsin ki...
belki on gün sonra belki bir ay belki 10 yýl sonra.... zamaný kim bilebilir ki... ama ben sana üþüyorum ki...
o kadar çok yazmak istediðim þey var ki.. meselaa meselaa... ya da boþver.... çiz üzerini kapat kapýlarý... gelme bir daha sen bana gelme bir daha...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.