Ýlkleri olmalý bir insanýn lale asýlý gül gibi... ki güldür senin aslýn... en güzel naðmeleri söyleyen þu duvardaki saz gibi... rýza göster gülün bülbüle boyun eðdiði gibi...
kim bilebilir dizelerimdeki sýrrý... kim açýða vurabilir cesaret edip... ve yahut kim söyleyebilir aslýný inkar etmeden.. ben inkar etmiyorum... cesaret gerek aslýna ermiþ söze karþý koymaya... mum iþýðýnda söylenen asýlsýz kelimeler yoktur oysa... bilen bilir bazen ; gördüðü görebildiði kadarýyla yetinmeyen bilebilir... anlamak için yazmak için binlerce kitaba gerek yok haytta... bir çift göz herþeyi baþlý baþýna söletir...
kim ekledi susuþlarý hayata... ahhh ben yaptým deðilmi ? oysa ben konuþtum size gelene kadar kelimeler susup kaldý birer birer... gerçek baakan göze gerçekleri söyleyen dile.... bir de ben dokunayým yalanýn en acý tarafýna... ki kýrýlsýn kanatlarý uzaklaþsýn yeryüzünden... kim getirdi onu buralara... kim ekledi yüreklere... ki yalanýn perdesi kapatýr gözleri.... ki öyle zanneder insaoðlu... gözüyle gören inanýr da kalbiyle hisseeden bilir....
neler anlatýorum bu saatde yine... miladý doldu ömrümüzün... yine geç kaldýk sabaha... ki aklýnda sorularla uyunmuor gece.... bir örtü bulup serrin üzerime.... yýldýzlardan nakýþý olsun... gece gibi koyu mavi düþler olsun... kapatýn ay salýncaðý ýþýðýmý.... gökyüzünde asýlý benliðim böylece huzur bulsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşe songur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.