Kulaðýma türküler söylediðin günden beri
Nefesinden öpüyorum ezgilerin
Yüreðimde kelebekler uçuþuyor
Görmüyorsun
Sonra;
Günlerce sus kalýyor dilin
Tek bir haber gelmiyor
Dinledikçe türküleri, gözlerim doluyor
Yokluðunun týrnaklarý içimi parçalýyor
Yüreðim tutuþuyor, yönüm, yolum karýþýyor
Bir bardak kaçak çay ve sigarayla demleniyorum
Üþüyorum, kar yanýðý dudaklarým
Üþümüþlüðüm sesime düþüyor, dilim kekeme
Yüreðime musallat olan kelebekler tek tek ölüme dönüyor
Ýçimi kanatýp susuyorum
Dýþarýda tipi, kar
Pencereye baþýmý koyup, nefesimin buðusunda
Üþümüþ ve sokaktaki evsizleri düþünüyorum
Ýþte o an karýn kâbus oluþuna isyan edip ana, avrat sövüyorum
Aslýnda küfür sevmem
Ama
Düþündükçe caným yanýyor
Bildiðim tüm küfürleri sayýyorum
Uzanýp gök kubbeye bakýyorum,
Yýldýzlar ve ay çoktan terk etmiþ geceyi
Gök aðlýyor
Rüzgâr her ritimden çalýyor
Yüreðimi titreten bir sýzý
Orda bir yerlerde çocuk ve kimsesizliðin sesi
Kulaklarýmý týrmalýyor
Gözlerim ýslanýyor, tutamýyorum beni
Donuyor kaným, ellerim buz
Yüzümün ýslaklýðýný silemiyorum
Aklýma kramplar giriyor
Hasretin, kimsesizliðin kanatlarýnda dövülüyorum
Yaralý döþüme kuþlar tünüyor
Göz pýnarlarýmdan serçeler su içiyor
Ne yapsam ne etsem kâr etmiyor
Teselli yetmiyor be can yoldaþým
Kimsesizlerin kimsesi görmezden gelir
Çaresizlik ve kimsesizlik zor iþte…
ASMER0Z-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.