Kaç kez ölüm, yüreðimin kapsýna dayandý
Hiç bir þey yokluðun kadar ölüme yakýn deðil
Özledim gel lütfen...
Yanýk tenli, esmer bir gülüþe esaretim
Hibe ederken sensizliðe kocaman ömrü
Ne çok çýkmazlara düþmüþ yolum
Bitimsiz yanýlgýlarda, voltalayýp durmuþum
Baþýmý döndüren yalnýzlýk nöbetleri aman vermiyor
Ýçimi kamçýlayan acýlar
Ýçimi hýnca hýnç dolduran hasretin, süzülüyor gözlerimden
Kirpiklerime tutunmadan
Tut ki gecenin sessizliði içimde demlenir
Uzandýðým her þey benden çok uzak
Senli hayalleri kefenliyor ellerim
Ýnsan düþlerinin katili olur mu.?
Tuzla, buz olunca oluyor iþte
Aylardan þubat’ý yüreðine sýðýnýþým
Hiç acýmadan
Yokluðuna teslim ettin
Mevsim yine kýþ, hava soðuk ve ayaz
Dýþarda deli rüzgar bize aðlýyor
Þubatýn arifesi yakýn
Gecenin yosma yüzü, buzdan kütle
Sýtma nöbetlerim var
Yokluðuna aþinayým
Tir tir titriyor yüreðim
Öyle Üþüyorum ki
Sen nefesimin taze buðusu
Dört mevsim kýþýmý, bahara
Yüreðinin kollarýný boynuma dolayacak kadar gücün varsa
Güneþi sýrtlan, durma gel
Ah baharý görmeyen gönül daðým
Kendime þehirler arasý kadar uzaðým
Aynada ki yüzüm hüzün
Artýk aklýmýn baskýsýna karþý çýkmayacak kadar yorgun
Anýlarý ve bendeki seni unutmaya zorluyor
Akreple, yelkovana öfkem büyüdü
Bilirsin, saman alevidir öfkem.!
Yüreðe sözüm geçmez belki
Aklýma biat ederim
Tutar deliliðim unuturum.!
Kimsesizliðim arsýz
Yorgunluk iliklerime yürüdü
Yine keþkelere takýlýp kaldý dilim
Kalbim mi, yoksa aklým mý yalancý.?
Ya gözlerimin tanýklýðýný, nasýl inkar edeyim
Sensizliði taþýyan yüreðin inkarý olur mu
Üþüdükçe sen kokan ellerim
Umudun düne gebeliðini düþledim
Ve yeniden kendi doðuþuma þahit oldum
Yanýldým
Yoruldum
Hayat hep tekerrürden ibaretmiþ
Yine kýrýlan hayallerin tozunu alan oldum
Dedim ya.!
Hiç bir þey yokluðun kadar ölüme yakýn deðil
Özledim gel lütfen...
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.