Gözlerin;
Yüreðimin en mükemmel sofrasýydý.
Bakýnca, utanç kýrmýzýsý giyerdi yanaklarým.
Ýlmi/halini karýþtýrýrdý beyin hücrelerim.
Bir mermiye benzetirdim kendimi,
Mavzer yataðýnda, patlamaya hazýr kýta.
Kýyametin teneffüs zili çalýnca,
Ben tahtadan kýlýçlar icat ederdim.
Meydan okurdum eksiðini görmeyen Tanrýlara.
Sýrtýmda titanlarýn pençe izleri,
Karþýdaki hastaneye atardým bedenimi.
Kaç kere ölümü yýkadým ýlýk sularla.
Up uzun koridorlardan geçerdim.
Silkinir tekrar sana gelirdim.
Türk kahvesi içerdik karþýdaki pastanede.
Sen garson olurdun, Ben sana yanýk müþteri.
En patronsuz masada otururduk.
Siyaset akardý býyýklarýmdan,
Ben Diyarbakýr derdim,
Kardeþlik derdim.
Sen baþýný eðerdin.
Çiçekler aðlar mý derdin.
Aðlardý derdim sessizce kulaðýna.
Bir çaða giderken görmüþtüm.
Bir karanfilin düþen yapraðýna aðladýðýný.
Sonra susardýk.
Ben gözlerine dalardým habersizce
Kendimi kahraman sanýrdým kötü cadý filmlerinde,
Son sahneye sarhoþ girerdim.
Prenses çoktan ölürdü.
Ben ölürdüm.
En ölümlü figür/anýydým f/ilminde.
Geçerken aþkýnýn tüm hallerinden,
Düþlerimi düþürdüm gözlerinde, Aðýr kanamalý bir cer/rahatla.
Gökyüzü gözlerinden almýþtý provasýný.
Ben hala yüreðimi denek olarak kullanýyordum bir aþkta.
Bir fincana biraz hatýr koyup,
Yerçekiminden habersiz bir satýrda,
Surun eþsiz müziðinde seninle dans etmek vardý.
Bak özgürlük anýtý Rodrigo’ nun Gitar Konçertosunu çalýyor.
Süresi tensibinde belirtilmiþ bir karar gereði
En aðýr þerhlisinden bir mazbata çekiyorum hayata.
Ya aþký adam gibi yaþa, ya da düþür rahminden bitmeyen acýyý.
Nöbetçi_Piyanist