Sabah sisine bürünmüþ dað gibiyim bugün
adý saný olmayan öylesine bir dað...
Adres deðiþtirmek istiyorum gelinciklerle
endiþem süzülüyor aralardan.
Seriyorum kar toplamýþ anýlarýmýn üzerine
milyon yapraklý gülleri, ince bir yorgan gibi...
Alýyorum akide þekeri dünyayý ayaklarýmýn altýna
Sade bir ölüm güzelliði ile askýda kalýyor zaman....
Salýnýyor usumun vadilerinde yaban arýlarý
patlýyor ellerimde beklentimin aceleci tohumlarý.
Ýçime iþliyor doðanýn daðýnýklýðý.
sarýlmanýn bahanesi oluyor mevsimler...
Zalim uçurumlar çizilse de haritamda
boþuyorum bir celsede kendime çýkan yokuþlarý
Göðün kumsallarý vuruyor yüzüme
sýcaklýðýndan öðreniyorum ýsýnmayý..
Ve canýmla tartýyorum gülümsemeyi...
Kimsesiz bir mücevher parlayýp dursa da gözlerimde
Kurnaz kafiyeler yuvarlanýyor yamacýmda
kýrlangýç kuþunun þefkatiyle...
Göðsümün çalýlýklarýnda açýyor pelür bir menekþe
renk tayfýnda dönüp dönüp
bir yýldýz gibi iniyor ürkek merhabasý ile...
Ýpini kopartmýþ beyaz bir uçurtma
aðýr aðýr dalgalanýyor burçlarda.
Akbabalarýn çember çevirmelerine inat
duygularýmýn güvercinleri kuþatýyor her yanýmý
Karanlýðý baðlýyorum adak aðacýna
Delirmeye demirli yüreðim çünkü.
Mavi gözlerini diliyorum gökyüzünün.
Yediemine býrakýlmýþ özgürlüðün can kafesinde
buzdan çiçek açýyor ak pak uyanýþlar...
Kýpkýzýl dudaklarý ile uykuya dalmadan zaman.
Hazla süzülen kelimelerin güneþi doðuyor
Eðilip öpüyorum geceyi en mavi yerinden
siliyorum elimin tersiyle bin yýlý
kanatlý düþlerin kalemi ile...
Günleri gece ile karýyorum
kayboluyorum þiir denen duvarýn harcýnda
zamansa vuruþlarýn ardýnda...
Yürekler çaprazlarda kaybolsa da
esin perisini alet ediyorum hain hayallerime.
Ayaða kaldýrýyorum harfleri
boðuluyorum sýrlarýnda cümlelerin...
Her satýrda sonsuz ben’ler koyuyorum boþluða
Bazen güneþe uzak,bazen de geceyi yakýyorum
bir kedinin kuyruðuna basar gibi yazýyorum aþklarý
Geçikmiþ bir müsamere yazdýklarým
binlerce yýldýz çaksam da karanlýða
Çarmýha gerseler de bedenimi
gönlüm put deðil ki kim kýrar kalbimi
hep bir papatyadan eksik çekse de sevdam...
Kafka öyküsüne saklanmak olmadý hiç amacým.
Ýç çekiþlerimi kýþkýrtsa da kýsa boylu adamým.
Ezeli bir fay kýrýðý gibi kýmýldayýp durdukça yazma isteðim
her þeyi kazanç bilirim kaybettiklerimin uðruna ...
Kaybolmayý kaybettiðim anda karþýladýkça beni herkes...
Ferda Özsoy
Þiirime ses olan Sayýn Mutlugil Hocama çok teþekkür ediyorum.Nefesinize yorumunuza saðlýk efendim.Var olasýnýz..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.