Düşmeden

Yürüyorum.
Hava çoktan karardý.
Düþersem eðer, karanlýða deðil,
ýþýðýmý kapatanlara küfredeceðim.
Düþmedim daha.
Bilmelisin, ýþýksýz yaþamaya alýþanlar
karanlýkta yalnýzca sigara yakar.
Ama sen yine de beni,
gecenin karanlýðýndan koru
çektiðim nikotinin keskinliðinden
ve yüreðimdeki kâðýt kesiðinden.
Ben ki bir kâðýda en fazla þiir yazardým,
þimdiyse onu bir býçak niyetine biliyorum.
Acýmýyorum etime, sözcüklerime acýdýðým kadar.
Beni sözcüklerimin acýsýndan koru
Beni sözcüklerimin sancýsýndan…

Koþuyorum.
Koþarken aðlýyorum,
ucundan çile damlýyor yaþlarýmýn.
Yanaðým bir adamýn emaneti, dokunamýyorum.
Ellerime yer bulamýyorum, rezerve edilmiþ masalarda.
Kalbimi þiirlerimin arasýnda unutuyorum,
yüzümün yarýsýný aynalarýn sýrrýnda.
Yarýsýyla yaþýyorum,
yarasýyla yaþayan kadýnlar gibi.
Ama sen yine de beni,
sözcüklerimin yersizliðinden koru,
beni yaralarýmýn evsizliðinden…


Düþüyorum.
Üstümde dünyanýn dayanýlmaz aðýrlýðý.
Bir býçak gibi saplanmýþ sýrtýma
-izini bulursun oysa baksan-
her acýmýn ayrý bir sanýðý.

Ama sen yine de beni,


Koru.

Baþak Aydýn
Aralýk 2014
Sosyal Medyada Paylaşın: