neler hayal etmiþtik yarýnlardan þarkýlar söylemiþtik yarýnlar bizim diye umutlarýmýzý yükleyip yarýnlara yýllarý tüketmiþtik o zaman da dolup boþalmýþtý sokaklar sesleriyle gençlerin tutuklanmýþtýk
bir türkü yakýlýp yýkýlýr mý iyice tütsüleyip yaktýlar
baþýmýzýn üstünde demir bir direk kendine dönük lambasý sokak karartýlmýþ bir savaþ var da sanki, karartma geceleri sýký sýký kapamýþýz perdeleri fýsýltýyla konuþuluyor nerdeyse bütün sesler bir sese ayarlý bir camiden diðerlerine ayarlý ezanlar gibi ayný makamý dinliyoruz
yine çocuklarýn sütü yok yine içeri doluyor yaðmurlar basýyor alt katlarý iþte yarýn: sünepe; kollar askýda, baþlar yarýk çýkmýyor meydana insan kükreyerek aslan gibi
çalýþmýyor demir kol boþ boþ aranýyor eller yok ki hedefe odaklanan gözler kapatmýþýz perdeleri sonuna kadar odaya nasýl girecek güneþ?
iþte yarýn delirten dönekler ekmek parasý olmayanlarýn önünde ve iþsizlerin ve býkmadan bölenlerin bilmem kaç parçaya neden bu þiiri yazýyor yün ören ellerim..
10. 01. 1986/ 02. 01. 2014
Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.