Nasýl mýyým? Sorma hiç… Biraz daha karýþýk
Paldýr küldür gidiyor ecele doðru yýllar
Nerede o hallerim? Aynalarla barýþýk…
Sürüklüyor an’ýmý ezele doðru yýllar
Yüzümdeki çizgiler kanýtýdýr çilemin
Gençliðine aldanma elbet batacak gemin…
Ben bilmezdim eskiden ölüm neydi gam neydi
Elden ayaktan düþüp mahrum olana kadar
Yazardým kitabýný zulüm neydi kâm neydi
Ecelin gür soðuðu ruha dolana kadar
Kaidesiz bir ömrün yasaklý yüzü gibi
Döküldü yapraklarým efkârýn güzü gibi
Kar deðil bu gördüðün yaðdý saçlarýma ak
Soðuktan deðil asla titreyiþim cefadan
Soyundu hatýralar akýl suretim çýplak
Bihaberim yýllardýr dost bildiðim vefadan
Hey gidi koca gemi nasýl böyle batarsýn
Zamanýn heybesine acýlarý katarsýn
Hey yýllar, ne kadar da nankördünüz giderken
Gençtik, el sallayarak uðurladýk biz sizi
Azrail yaklaþýnca dedik: “Dur, daha erken”
Seve seve attýnýz boz topraða siz bizi
Ey fani, yolun uzun yanlýþ olaný seçme!
Dur yolcu bu kervandan sevgisiz gelip geçme!