Gel Artık Baba..

Baba..!
Daha 9 yaþýndaydým ilk ayrýldýðýmýzda..
O zamanlar bilmiyordum nereye gittiðini..
Ne zaman sevse amcam, kýzýný arýyordu gözlerim her zaman seni
Ama sen bilmiyordun seni ne
çok özlediðimi..
Çocuklarýn duasý kabul olur
ümidi ile dua ediyordum sana kavuþayým diye..
Annem tek baþýna yetiþemiyor baba..Nereye koþsa kimse el uzatmýyor ona..
Neden..! Neden bizi býrakýp
gittin ki uzaklara..
Îstemiyoruz senden;
mal, mülk ,para..
Yeter ki sen ol yanýmýzda baba..
Her camiden çýktýðýnda koþayým sarýlayým boynuna..
Belki ölmedin ama hep yetim hissettik biz kendimizi baba..
Hiç kimse sahip çýkmadý bize..
Annem hep aðladý,
gecenin bir yarýlarýnda sessizce..
Kulaklarýmý kapattým ben duymayayým diye her seferinde..,
Dayanamýyorum baba ne olur býrak þu gurbeti gel..
Bir kez olsun kýzým de bana..
Kapanayým eline, ayaklarýna..
Ve sýcak bir öpücük kondur yanaklarýma..
Derman ol kanayan yaralarýma..
Durma hadi atla gel baba..
Bekliyoruz seni sabýrsýzlýkla..

Vuslata Yolcu
Sosyal Medyada Paylaşın: