Yar’im; Sabah uyandýðýmýzda yan yana Allah’a yönelmeyi özledim.. Kahvaltýlarda sana bakmak ile meþgul iken soðuyan çayýmý özledim.. Sen sabahýn soðuðunda iþe giderken kapýya kadar gelip seni Allaha emanet etmeyi özledim.. Güneþin tam tepeye geldiði vakit, beni arayýp ’ne var ne yok sesini duymak istedim’ demeni özledim. Akþam iþ dönüþü yine beni arayýp ’bir isteðin var mý? ’ diye soru sormaný özledim.. Ben daha kapýya yönelmeden senin içeri dalmaný, ve boynuma sarýlmaný özledim.. Yemekten sonra akþam çayýmýzýn yanýnda muhabbet etmeyi özledim.. Uyumadan önce en sevdiðim þarkýlarý söylemeni özledim..
Þimdilerde sen ayrý yerde oturuyorsun, ben ayrý yerde.. Tutsaðý oldun sonu gelmeyen dizilerin.. Eskisi gibi bakmaz oldu bana gözlerin.. Artýk muhabbet bile etmez hale geldik..Bir nasýlsýn sorusuna hasret kaldým.. Olsun yine de ben her þeye raðmen; Senin gülüþünü, Senin bakýþýný Gözlerimin içine uzun uzun dalýþýný, Her sözünde maviþim demeni Înan ki bir b/aþk/a özledim.
Vuslata Yolcu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sadece Şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.