Bugünlerde gülen yüzüne takýlý kaldý gözlerim.. Hani hep kavga ile son bulurdu ya yanýnda geçirdiðim günlerim, neden gülmeyi unuttuk bu kadar bilemedim..
Ayný evin içinde iki yabancý gibiydik bir zamanlar, bazen birbirimizi görmediðimiz günler bile olurdu.. Ve biz ne zaman yan yana gelsek kavga gürültü, öfke ve kýrgýnlýkla son bulurdu.. Birlikte mutlu olmak; Bu kadar mý zordu, Bu kadar mý bize uzaktý Bilemedim..
Yaþattýklarým, Yaþatamadýklarým, Yaþatmak istediklerim, canlandý vicdan perdemde seni ne kadar üzdüðümü izledim utanýrcasýna, sahnede.. Ne zaman bu hale geldim Ne zaman kendimi kaybettim Ve ne zaman senden gittim Bilemedim..
Bir senin bana olan sevgini, Bir senin bana bakan simsiyah gözlerini Birde hiç yüzünden gitmesini istemediðim tebessümünün kýymetini bilemedim.. Seni hak ettiðin gibi sevmesini beceremedim.. "Ve ben seni sevmeyi özledim.."
Vuslata Yolcu..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sadece Şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.