** Þu sýralar ‘’ Ahmet Erhan ‘’ okuyorum. ( Türk þair ve öykü yazarý. 1958 D.Y Ankara - 4 Aðustos 2013 Ö. Y Ankara )
* Þiirlerinden esinlendiðim ve haz aldýðým doðrudur. **
Üþüyor sonbahar
Tut ellerimi gidelim.
Durduk yere örseleniyor dudaklarým
Sanki yutkunarak
Sanki titreyerek.
A n d olsun
Kalbimde can çekiþen martýlara
Sabahýn ýslak suretinde mahþere düþecek
Ellerim.
Ve boynumda kokunun bronzluðuyla
Seni hissedeceðim.
Gel artýk
Yaðmurlarýn altýnda
Ahmakça öpüþelim.
Bilim ki gökten düþmez aþk.
Bugün
Kaldýrýmsýz yürüdüm caddelerde
Merhabasý bozulmuþ suretlerin
Selamsýz karþýlandým sokaklarda.
Dur artýk
Boynumun sen yanýnda
Üþümeye meyilli dudaklarým
Gel artýk
Sessiz, sedasýz
Seviþelim.
Aðaran mevsimin küf kokusunda
Duvarlara yasladým gövdemi.
Kim bilir kaç defa aç baktým aynalara.
Bütün gidiþlerine
Ekmek yer gibi besmele çektim.
Gýrtlaðýmda yudumlanmamýþken sana.
Gel artýk
Yan-a yana
Üþüyelim.
Tut ki ayrýlýktýr sona getiren bizi
Ve gözlerimizi karanlýða baðlayan
Biliyorum
Yalnýzlýk darlanýr ellerinde
Ve kükürtlü sis sarar göðün gözlerini.
Cam kýrýðý sevdalardan
Toplanýr ölüm
Gel artýk
Toplanýrken ecel
Ölelim.