yaðmurdan aldýðýn sözü, usulca suya býrakmanýn alýþkanlýðý oldu hayat. sýrf bir rüyayý gülümsetmek için. ben bu gece yaþamýþtým sabahýn aðzýna çýkarken,diyebilmenin zorunluluðu..
oysa ben o sabahlarýn maðrur sesiyle uyandým hep, hazýr bavul yalnýzlýklarýyla gidecektim aslýnda sularý yüzümde uyandýrmadan þarkýsýný yýkamadan rüyalarýmýn kalmayacaktým kimsenin tasýnda kimse söylemeyecekti beni rüzgara dilemeyecekti bir daha tutunmak için kýrýlan dallarýmý..
dünyanýn kapýsýný defalarca çalmýþ bir yüzden bahsediyorum çocuk sayýklamasýyla diyorum artýk içimden çýkan yollara söyleyin ezilen kalbimi yoruldum,yoruldum cümle bulup kendimi su üstünde tutmaktan..
çoðu kez harf atadým,tayin etmek için kendimi sardým sarý zarflara. çok beklemiþ kenarlarýn ýzdýrabý hep döndü bana.. uzun cümleler de kurdum yol yaptým yanlýþa yürüdüler birer birer. ayaklarý kesildi duraklarda ama benim ellerim kýrýldý bütün doðrularda. diliyorum þimdi týrnak arasýnda uzamadan,uzun uzun kalmayý.. gördüm dünya telaþýnýn nasýl kuyuma indiðini nasýl ki gençliðimi yüzümü kanata kanata tuttuðumla.
döndüm yazabileceðim en uzun þiiri yazdým.. ’bir kadýnýn alný ve çenesi dövüldü benimle günün ortasýnda kederle yoðrulup mýhlandýk bu soysuz dünyaya...’
/ yüksel batu Sosyal Medyada Paylaşın:
Bager Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.