Galiba bu farklý bir gün, birazda huzur. Geçen diðer günlere oranla daha neþeli. Belki de çoðu kiþi þimdi AVM’lerin boðucu kalabalýðý arasýnda kalmýþ yüzünde anlamsýz bi ifadeyle zombi gibi dolaþmaktan zevk aldýðýný sanýyorlardýr, Ama bunlarýn aksine ben sakin bir parkta bir bankýn üzerinde oturmuþ içimi, kendini dinliyorum..
Yalnýz kaldýðým için hiç olamadýðým kendimi düþünüyorum, hep olmak istediðim ama olamadýðým kiþiyi. Bazen de beyhude geçen zamana üzülüyorum. Üzülmekte boþuna, beynimde bir anlam kargaþasý. Yine de olumlu yönünden bakmak en makbule geçecek sanýrým . Evet bu baþka birgün Ve ben baþka biriyim. Neyse siz keþkelerlenizle kalýn , ben kalkýyorum. Birazdan kararýr gece.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seyfettin Işık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.