Memleketim

Atatürk meydanýnda arkadaþlarla oturuyor
Cudi ve Gabar daðlarý eþliðinde
kaçak çayýmýzý içiyorduk.

Tabi o zamanlar evlerimiz bombalanmamýþtý.
Ve Sen de gitmemiþtin
Mutluyduk..
Sýrtýmýzý daðlara dayamýþtýk
Umut gökyüzüydü, oldukça mavi.

Demeye kalmadan kerpiç evlerimizi dahi bombaladýlar
Sanki Þýrnak onlarýn kanseriydi
Ötekiydi, aykýrýydý onlarýn gözünde!
Evet soysuzlardý bizim þehrimizi tarumar eden!


Tabi o zamanlar evlerimiz bombalanmamýþtý
Ve 60’ýnda bir anne sokak ortasýnda vurulmamýþtý
Sende gitmemiþtin
Mutluyduk

Ey daðlar ve gökyüzü
Buna zalimler dahil deðil!
Söylesene;
Bu memlekette doðup,
Ve bu memleket dýþýnda
Gömülmekten korkan büyüklerimize ne diyeceðiz?
ÞIRNAK’TA doðup
baþka þehirde gömülmekten,
korkmak da ablukaya dahil deðil mi?

Uzun uzadýya uzanan köy yollarý gibiyim þimdi
Çaresiz, umutsuz ve yalnýz…
Uzaktan bakýyorum þehrime
Ýçinde zýlgýtlar eþliðinde
Halay çektiðimiz Þýrnak’a
Kanayan yaramýza…
Ah þimdi içimde bir termik santral kuruluyor
Ben direnemiyorum, çünkü sadece biz direnebilirdik
bak birazdan ölebilirim…

Tabi o zamanlar bir sokak kedisi
Enkazlar altýnda kalmamýþtý
Ve bir baba öldürülen çocuðunu
derin dondurucuya koymak zorunda deðildi
Ve sende gitmemiþtin
Mutluyduk..


Hemen þimdi yanýmda askeri konvoylar geçiyor
Az öteden de telsiz sesleri
birazdan özgür bir kuþu öldürecekler
Ýki gökyüzü mesafesi kadar uzaðým bir þeyler yapamýyorum
Ýçimdeki termik santral patlýyor
Ve ölüyor tüm serçeler
Oysa ki birazdan özgür bir kuþu öldürecekler .

Sosyal Medyada Paylaşın: