Olasýlýklar ve rastlantýlarla arasý olmayan, küçük bir kumarbazdým bu iflas etmiþ evrende. Tecrübesiz çokta þansýz, ama hiç kaybetmedim.
Tüm bir dünya üzerime oynarken Iþýk korudu beni, Ruhsuzlar, Hep ” son bir kez daha” ilhamý verdi. -Son bir kez! Oysa ki son bir kez kaybetmek demekti Hem de en büyük zaferin içinde.
Bunu bilmeme raðmen tüm malvarlýðý olan kalbimin üzerine oynadým. O gün karanlýktý, yýldýzlar ilham vermiyordu. En son oyunda o gecenin karanlýðýnda kaybettim, Gökyüzünde þimþekler çaktý, Bulutlar birbirlerine son sürat çarpýþan uçaklar gibi çarpýþýyordu. Bana kýzgýndýlar, rasyonel bir sebepleri vardý.
Kaybettim Tanrý gülümsedi.! Benim de artýk bir kalbim yok...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seyfettin Işık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.