“Acý” bu kavramdan ne kadarda çok var! Bir anne gecenin 3’ünde bir iç savaþta olan çocuðu için dua ediyor. Saçlarý bembeyaz. Açýlardan! Dayanamýyor aðlýyor. Anneler hep aðlar. Eksik kaldýðý için, Elinden bir þey gelmediði için, Canýndan bin bir parçanýn gideceðini bildiði için…
Bir anne gecenin 3’de uykusundan irkilip kalkýyor, Gözyaþlarý içinde. Gözyaþlarý da kelimelerin kifayetsiz olduðu zamanlarda kutsal bir duadýr aslýnda. En önemlisi de boðazýn düðümlendiði, nefes almakta zorlanýldýðý bir anda aðlamakta bir nefes alma biçimidir. Belki de bunu bildiði için aðlýyor.
Bir anne giden çocuðunun özlemeni, diðer bir çocuðuna sarýlarak gidermeye çalýþýyor… hýçkýra hýçkýra aðlýyor. Ýnsanlýk kan kaybederken, Ah bir anne(m)/iz/ her gün ölüyor… Ýnsanlýkta ölüyor hiçbir þey eskisi gibi kalmýyor..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seyfettin Işık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.