biz hep gittik tanýmayanlar için gitti dedikleri bizdik çanakta kýrýlan büyüleri býraktýk kendi çalgýsýyla ,damlayan damlara gömerek uykularýmýzý. gitmeliydik bir sofraya gülüþleri avuçlarýmýzdan damýtmak,taþlarý sýkýp onlardan azýk çýkarmak için önce uðurlama ellerinden ardýmýzda gümüþ taslarýn sularýndan düzlüklerden çetrefil t/uzaklara doðru ama hiç kalmazdýk kalamazdýk kâhrýmýz sofrada baðýrmasýn diye gitmeye alýþkýn eðri bir yüz biçimi ilkesi en çok yanýlmýþlýkla anýlan bizlerdik.
bilinir ki, yani topraðý toprakla doyurmak göðü saðaltýp, acýlarý çoðaltmaktýr bilindiði kadarýyla.. bilinmeye zorunlu bu masalýn aslý bura iþte ! noktalanmýþ tek bir gecede yaþanacakla birileri için artýk toza,yaþanmaz küle benzese de hatýrlamak.
II
burasý dediðim hep hâr,hatýrlanýp hatýrlatmaya mecbur, taþýnmamýþ taþlaþan o büyük taþkýnlýkla anýlsýn ve bilinsin. denilsin elemiyle,izâhý höyküren sýzýdan sarpa döndü kar-beyazý deðil görülsün bu dað oyuðu kýrmýzý baktýrýyor her dem. çünkü burada sisle arasý iyi bir tek ölümdür yok olmanýn diðer adý gün eliyle. donmamaya direnen elleri kalplerindeki tedirgin sýcaklýkla hohlatan dünya merhameti bu kadar sevdi yýldýzlarýn ýþýltýsýna dilek fýrlatan masumiyeti kara ölümler sunmaya devam ederek sunar, sunmaktadýr diðer acýlardan az görünen her yeri yeni acýlarla tanýþtýrarak. bu fasýl doðumdan gelen bir göz lekesi olur öyle olmaya maðdur o gözle büyülür o gözler ki içi boþaltýlmýþ evlerdir,yakýlmýþ köylerdir büyüklerin ölmesi þaþýrtýcý burada burasý hep çocuklarýn ölme alýþkanlýðý kurþun sevme zorunluluðu dahasý ilk ölümle dünyaya göz açmanýn büyüsüdür yani büyütmeyen o maðrur giz büyüdür. dediðime gelmeyen kalýþýndan öðrendiðim buydu burada en çok annesi olmalýsýn yasýnýn en çok annedir yarasýný taze tutanlar.
sonra ekmeðin daðlarda bölünmüþleðine þahitlik, daðlarýn sýrtýnda vurulmanýn soðuk karlara inen küçük yüzlerin kalkýþýna takatsizlik bu nasýl bir masala tanýklýk ah.. kendi masalýnda vuruluyorsun haberin bile yok..
gençtir burada acýlar,yakýþýklý fotoðraflarýn aðlayýþý hicrâný dökülüyor durgunluðun kafeslerine. sonunu baþa döndüren bir hayat hýzla korkuyla,süratýný tamamlamýþ evlere kan daðýlýmý yapýyor diller ayný marþtan,eller ayný hizada titriyor nasýl diyeyim burayý genzi yakan lokmalarý yutkunmak bunu tekrar tekrar ederek baþka hüzünlerle kendine ikna olmak yaþamaya buna sabah etmek, ah buna hayat demek,!ne güçtür.. ne büyük bir keder.. ekmekten ölümü hatýrlamak...
III
ekmeði namlu aðýzlarýnda yemenin türküsü var burada , adýna roboski deyin adýna ekmeðin vurulduðu yer deyin ekmekten damlayan kan bilin öyleki almaya mükâfatýn yas olduðu yokluðun yollara koyduðu dile bir kurþun öðretisi notalarýn eþlik ettiði faili belliyken sus biçimi anlatýlýnca ürkek,varýlýnca titrek bir düðüm halkasý o düðümlerden saf tutup konuþan yüzlerin bakýþlarýna eðilin ve deyin dünyaya uzanan yaranýzdan ey dünya burasý ne ferfecir ne maðlup ne derin..!
IV
münbit acýlar bahçesiymiþ bu toprak, en çok kurþunlar öpen bu daðlar öyleki birinin gözleri çatlayýnca diðerinin kalbi kanamaya baþlar. kenetlenmek dünyaya burada büyük bir yalan koca bir talan efsunu eller ellerden ayrýldý çünkü artýk buzlarla karlar göðsümüzde açýlmýþ koca bir ateþ ’aralýðý’ ah ki! ah.. burada sular daha çok konuþur, bunlar burada hiç durmadan yarasýný tazeleyenler harýl harýl , ilmek ilmek siyah iþlemeler sürüyor dumanla karýþýk kendiyle sýkýþýk baþkalarýna açýk bir yarayla anladým anladým neden böyle ç/alýþýrlar sustuklarýnda caný olmayanlara dil uzatarak çünkü makasýndan iðnesine kadar utanç var istendikçe bu masala beyaz bir hýrka.
IIV
çýralarý bir ceset gibi evlerin ortasýnda sallananlar bakýp bakýp ah.. diyor içini koparan aðrýlara sular uyanýyor bu iðribar susuþta nasýl anlatayým bir gözyaþý tanelerinin söze gelip, ey dünya nasýl duymadýn bu koca yýkýmý sen ve seninle susanlar bir utanç boynunuzda sarkýyor günbe -gün. hatrý yok hatýr deðil bu vurulmuþ kýbledir! elbette hatýrlanacak..
-burada ekmek ve gün, hergün hergün ayný sessizlikle,ayný çýðlýkla yutuluyor yenildikçe bir mezar kanýyor tam kalplerinde ekmek ve gün burada ölümü kanatýyor ah ölümü ölümü ölüm...
/yüksel batu Sosyal Medyada Paylaşın:
Bager Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.